De productie van voldoende, veilig en duurzaam geproduceerd voedsel wordt een uitdaging omdat veel van de grootschalige land- en akkerbouwgebieden onder zeeniveau liggen. Om voedselzekerheid te garanderen, worden de dijken rond de belangrijkste landbouwgebieden versterkt en blijven deze gebieden ook in de toekomst in gebruik voor de landbouw. Met innovaties zoals precisielandbouw neemt de productiviteit van deze gebieden toe.
De ruimtelijke structuur van de industriële activiteiten voor de voedselproductie gaat van maximaal gespreid in het landschap over naar een structuur van clusters. De zoektocht richt zich op combinaties van verschillende ketens zoals de veehouderij, glastuinbouw, voedselverwerking en logistiek. Het clusteren van deze ‘footloose’ functies levert veel voordelen op. Door het maken van slimme combinaties kunnen functies binnen een cluster bijvoorbeeld elkaars reststromen gebruiken en faciliteiten, zoals logistiek, delen. Ook zijn de clusters ingericht op het faciliteren van alle schakels binnen een keten zodat de hoeveelheid transport sterk afneemt. Deze clusters worden gepositioneerd op de toplocaties ten opzichte van infrastructuur, afzetmarkt en aanvoer uit productie op het land.
